Kumral Gecenin Şairi Şiiri - Burak Akar

Ben kumral gecenin şairi
Koynunda yılan besleyen
Gözünü kargalar oyan aşkların
Beyaz prangalı prensi!

Hazan yağmurlarının ıslaklığı saçlarımda,
Çöl güneşinin kavurucu sıcaklığı yüreğimde,
Sensiz dudaklarımın kabuk bağlayan yarasını sarıyorum
Bahtsız bir şiirle...
Etlerim mi çekiliyor yoksa beynim mi çalkalanıyor?
Öldüm mü yoksa hiç mi doğmadım?
Üzerimdeki ölü toprağı
Yoksa doğuştan mı geliyor?

Aklımdasın ve derunumda saklımsın
Yükü dağlardan ağır sensizliğimle
Cennetten uzak yollara koşuyorum
Sezon finali yapan umutlarımın,
Aşk bölümünü seyretmeye...
Bakalım ahir sezonda kişi sevdiğiyle mi beraber,
Yoksa herkes mi herkesten bihaber?
Sesi tok geliyor zahidlerin
Aşktı, aşıktı yok diyor

Bulunur her şeyin çaresi
Yazan Allah, yazılan Allahtan olunca
Bir gülün kopmasıyla gül dalı kurumaz elbet
Evvel kimin oldu bilmem
Ama mutlak bizimdir ebed!