bahçelere kanat çırpma derdindeyken gün ışığı
yelkovansız karlar düştü toprağımıza
bir bir kırıldı içimizde saklı yeşil dallar
yıkıldı başımıza bahar kokulu çimlere kurduğumuz çadırlar
unuttuk vefayı
vazgeçtik tutunmaktan gönül bağına
kapıldık köşk kılıklı viranelerin soğuk girdabına
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
