Kumpas Şiiri - Harun Çelik 3

Ben bu dünyadaki kaybettiğin en büyük aşıklardan
Pişmanlıklarından delirircisine isteğin o adam
Yıllar önce yalnız bırakıp unutup gittiğin yaralı kalp
Sevdamın büyüklüğünden gözlerini kör etmiş o insan

Ben inancı olan yaradılanı yaratadan ötürü seven
Mertçe delikanlı gibi istenmediği yerde durmayan
Kafasında sonunu getirecek yalanlar uydurmayan
Aslan gibi özü sözü bir olan doğruluktan hiç şaşmayan

İtme karanlığa sevmesini bilmiyorsan çekme tuzağa
Yoksa inancın gelme sevme bahsetme aşktan birdaha
Besleme haset kin nefret olma şeytanın oyuncağı
Sözünde duramıyorsan uzaklaş kimse çekmez bu isyanı

Bu nasıl bir düşmanlıktır ki yıllar yılı yok faydan
Kan davalı hastalıklı düşman gibi hep zarar ziyan
Bir kelime bir laf çıkmıyor sevdadan yana ağzından
Ne aşklar soldu ömrümde bıkmadın mı bu kumpastan