Kumdan Kalelerini Yıkarım

Dert ezer, zaman savurur çölde kavrulan kumum ben.
Bin mislidir yalnızlığım, her bir yanımda yığınla pürüz.
Bir inilti halinde derdimi yıldızlara salarım sema kararır
Istırap, karanlık geceme dolar toz duman olurum ben.

Kum kavrulur yürek yangınımda ben yıllarca susarım.
Zaman gönlümde köz yanarım acı zehrimi yudumlarım.
Her saniye yüreğime kum fırtanaları salarım dolarım.
Nereye gitsem hatıran dolu kumdan kalelerini yıkarım