Kumdan Kale Şiiri - Şafak Özışıl

Dalgalar
Köpüklü kulaçlarla
Döverken, kumsalın eteklerini

Ben Şafak'ta

Bir hayat kurmaktayım
Kum tanelerinden
Tek tek üst üste
Meşakkatle
Yıllar sürecek belki
Lâkin
Gülen ağlayan
Sevinen ve üzülen

Seven
Yüreğimi koydum

Ve başladım
Kocaman dünyamda
Hayalimi inşaya
Görünmez bir zırhla
Etrafını yüreğim ve umutlarımla çevirdiğim
Kum bahçemin

Önce

Kocaman bir yürek yaptım
Tam ortasına
Kum bahçemin
Sırtını
Pembe mis kokulu
Gül 'e dayamış

Pembe Gül 'ün verdiği
Üç güzel goncayı
En yüksek tepelerine kondurdum
Etrafını sevgi duvarlarıyla ördüm

O goncalar için

Başlangıçlarımı
Umutlarımı ve hedeflerimi yaptım

Onlara yakın sevgilerimi
Onlara uzak nefretlerimi ağlayışlarımı
Isyanlarimi  yaptım
Düşüşlerimi
Yeniden ayağa kalkışlarımı  yaptım
Sevinçlerimi mutluluklarımı yaptım
Ince ince nakış nakış
Içimde fırtınalar koparan Gülüşlerini
Yüreğime akan gözyaşlarını yaptım
Mutlu sona yaklaşıyordum ki
Bir anda kendimi
Bütün bunların dışında
Yapayalnız  buldum
Fazla gelmişti düşüncelerim hedeflerim
Yer kalmamıştı bana
Kendi yaptığım kum bahçemde
Ve
O çok güzel güneşli havada

Yağmur  anlaşılmaz tavrıyla
Ortamın karanlığında
Darbelerini indirmeye başladı

Damla Damla

Yerle bir etti
Umutlarımı
Yağmur, Damla'sı
Bir anda yıktı
Bütün yaptıklarımı

Dağılan kum taneleri
Denize Doğru yuvarlanırken

Karanlığa giden bir yol
Görünmüştü ufukta

Gider yavaşça
Ben ve adımlarım

Başka bir Şafak'ta

Başka sahillere
Başka
Kumdan kaleler yapmaya

  Şafak Özışıl
2018