Kumbaramda İstanbul Şiiri - Pelin Taşkın

Bir kumbaram var sevgimi biriktirdiğim,
Sende doğdum yazık ki büyüyemedim.
Aşık olmak geldi taa içimden de,
Sana koşup bu yangını söndüremedim
Kıyılarında yaşayan o dudağı öpemedim,
Ve yıllar sonra artık sana özlemim

Gölgeler geçer ya hep üzerinden,
Ve tüm cismim siyahla örtülürken,
Gözlerim artık vuslattan kamaşmış,
Ve tüm şehir yakamozlara boyanmış,
Ben bir sevdalı hem deli aşık,
Hem senelerdir görmediğim bir dostmuş gibi,
Görünce seni,durgun yüreğim kabarmış.

Ah gerçek olan sen olsaydın da ben deli rüzgar.
Boğazdan boğaza esip dursaydım,
O güzel suretine yapışırcasına
Gözlerinden tüm dünyaya baksaydım
Ey masal perisi şarap gibi kadın
Egeli kıyılardan Karadeniz'e aksaydım.

Bana sunulan ziyafet sofrası olabilirdin
Asırlarca kalkmasam yatsam yanında
Hiç bitmeyecek sevdam olabilirdin
Sana delice tutunabilirdim
Teslimim ellerine gel yaşat beni.
Çekerek içime güzelliğini...

Yanıyorum heyhat yok mu ki duyan?
Beni sıcacık İstanbul gibi saran?
Tüm ülkeye inat o kadar yaman,
Benim sevdam Boğaziçi'ne Kızkulesi'ne
Ve kaçıp gider Beyoğlu'ndan Taksim'e
Ellerim tüm şehrin üstünde gezinse de
Hevesim ne azalır ne de tükenir,
Ne paylaşılan zaman bu yangını bitirir...