Kumbara Şiiri - Vehbi Yurt

İnsanların büyümüş çocuklar olduğunu
Çocuklar arkadaşım olmadığında anladım
İnsanların çok şeyi kumbaralarında sakladığını
Benim var olduğunu hissedince anladım
Gecikmedi gelmekte gözümde ki yaş
Yürürken taşa takılan ayaklarım
Yukarılara uzandığım da daha rahattım
Ulaşılmaz sandığım vakit
Yanarım sanmıştım rakımı yükseldikçe
Dağların en yüksek noktalarında
Daha sert esince rüzgar
Lal olduğumu anladım üşüyerek
Yorulmam sandım çıktığım seferde
Sonuç beni meşgul etmez
Yürümek hayatımın bir parçası
Hey gidi hey
Bak bize düşenle yoldayız