Kumaş Gibi Şiiri - Fatih Güler

Yetiş Allah yetiş bu imdadıma
Ne fırtınalar koptu şu hayatıma
Sana isyan değil Mevla’m kuluna
Beni kumaş gibi sattı puluna

Seneler geçince ağardı saçım
Ömür çürüdükçe döküldü dişim
Hayaller bitince kayboldu düşüm
Yırtık kumaş gibi kocaman hiçim

Hamdolsun umuda aldığım nefes
Kainat Hakimi dünyası enfes
Çiçek bahçesinde bülbül ince ses
Sonra kumaş gibi bozulur herkes

Gölgeli meşhurun elinde kalem
Alnına yazılır hüzünlü kelam
Kadere dokunur inceden kilim
Nakış kumaş gibi Aslıya Kerem.