Kumaş, beden ve ayna. Şiiri - Mehmet Ayd ...

Kumaş, beden ve ayna.

Sekiz santimlik kumaşmıdır bedeni saran ve ayıbı kapatan,
Yoksa bedenmidir ruhu örten,
Terzi midir söküğünü dikemeyen,
Aynamıdır seni hep olduğun gibi gösteren...

Geçen sene bu zamanlarda tanışmış idin o kumaşla,
O kumaş için aşındırmıştır yollarını istanbul’un,
Taşı toprağı altındandır ya,
Onun için yetmedi idi zaman, iki gün daha yalvardın aynaya...

Ruhun kalmıştı istanbul’da, özledin,
Aynaya dönüp dönüp konuştun, teşekkürler ettin içten,
Kumaş kamaştırmıştı gözlerini, rüyalarında sayıkladın,
Sen sen değildir artık, bir yolcu idin esaretinde.

Sonlalarında gitmek istedin ardından,
Biliyordun bir sonraki durak İspanya,
Bulmak için o kumaşın devamını, sordun bedene ve terziye,
Ayna idi sizi gösteren, senin içindekini yansıtan ve sana hayır diyen...

Sendin koluna girdiğin yalanların,
Sendin aynaya bakarak kendini kandıran,
Sen idin içine sığmayıp, aynayı siyaha boyayan,
Bedenine ve ruhuna söz geçiremeyip kumaşa sığınan...

Zaman kabul etmez bazen olanları,
Zaman ilaçtır garip ve namuzluya,
Kırılır ayna, bozulur büyü,
Bakarsın ki dönüşü yoktur artık...

Artık gündüzler yetmez,
Gecelerde ararsın gizliden gizliye,
Aynada yoktur artık sana seni gösteren,
Zamanda dolaşırsın yalanlarla bir başına...

Sorarım sana; sekiz santimlik kumaş mı değerliydi,
Seni aynandan ayırmaya,
Gündüzüne yetmeyipte, artık gecede pusulan olan da,
O kumaş değilmiydi; senin gözlerini kör eden...

Bilirim zordur bazen kabullenmek gerçeği,
Akıllı sanarsın kendini, üstünden gelemeceğin yoktur,
Bilirsin sen mükemmelsindir, bedensiz,
Oysa bilmeliydin sadece yalandır, aynada gizlenmeyen....

Mehmet Aydemir 22.08.2011 saat: 23:47