Kumarcı Reşo Şiiri - Vezir Pehlevan

Reşonun sırrına, olunmaz Mazhar
İlk Bahar Gelmeden, Eleği Asar
Karısı Konuşur, Kendisi Susar
Yürürken sallanır kumarcı Reşo.

Utanması yoktur, bulunmaz Haya
Oğul Uşağın da, Tutmadı Maya
Şekerin Yerine, Tuz Katar Çaya
Boyanır, Allanır Kumarcı Reşo.

Sonradan görmedir, Beladır Başa
Şarabı Sofra da, Sanırsın Paşa
Sapanla taş atar Kuzguna, Kuşa
Düşküne Hırlanır, kumarcı Reşo.

Seçimden Seçime Adam Sayılır
Şavşat Yöresinde, Namı Yayılır
Yoğurtla, Rakıya Nevri Bayılır
İçtikçe Tavlanır Kumarcı Reşo.

Hacıdan, Hocadan, Öğütler Almaz
Cumayı terk etmiş, Bayramı Bilmez
Kavim Kardeşine, Hürmeti Olmaz
Toplumda Horlanır, Kumarcı Reşo.

Henüz kırk yaşında beden bükülmüş
Bozulmuş İklimi, Saçlar Dökülmüş
Gönül Bahçesine, Matem Ekilmiş
Eşine Şahlanır, Kumarcı Reşo.

Kul Olmuş Nefsine, Utanmaz Yüzü
Kulağı Duymuyor, Görmüyor Gözü
Kumardan kalmadı Harmanda tozu
Dostuna Harlanır, Kumarcı Reşo.

Der Vezir, Kumardan Bitti Niceler
Barlar da Soyüştü, Bunca Geceler
Çocuklar Rüya da, Baba Heceler
Her şafak demlenir kumarcı Reşo...

24 Aralık 1987 / ŞAVŞAT
-------------------------------------
Vezir PEHLEVAN