Kumar-hane (108) Şiiri - İbrahim Arslan

kumar
hane
bir masa
etrafında
adamlar
kağıtlar
ellerinde
memleketi
kurtarıyorlar..
bazen
kuruşun
hesabını
yapıyorlar
bazen
kurşun
atıyorlar
yuva
yıkmanın
türk-çe de
karşılığına
kumar
diyorlar.
çaylar
gelsin
yahut
gazozlar
gece
olduğunda
herkes
evinin
yolunu
tutar
bekler
çocuk
babasını
uykuya
dalar...

saçını okşar baba çocuğunun,
yanaklarından öper
sabah işine gider
akşam yine adımlarına
söz geçiremez
bekletmaz arkadaşlarını,
tadı başkadır oyunun
adı KUMAR...

oysa arkadaşları
onu o masada satar,
satar ki görülmez
anlayamaz garibim
daha ne diyeyim
oyun biter
adam,yine çocuğunun rızkını
masaya atar,
beklesin evde çocuk
babam erken gelir diye,
ve sütünü içsin uyusun...

kumar-hane,ah kumarhane
şu kumarı icat eden adam
kumarlar bittiğinde
yine sana küfür ediyorlar...
nisan 2005