İmandan değil Şiiri - Uğur Musab Şahin

Onca insan yalnız, bunca insan kiminle?
Yanlızlık sensizlik, oysa herkes benimle.
Bana yüreğini değil, yüreğimi bırak git.
Onda karar kılmış olman, kaybetmektir.
Çok zor kazanılanlar, kolay kaybedilirler.
Uzun yoldur, katedilen bunca mesafeler.
Kaybetmek tasam, kurtulmak sevincim
Vazgeçen den vazgeçilir, aptal sevdiciğim.
Geçmişi düşünüp, geleceğe gülüyorum.
Bahanesi çoksa, sevdası azdır biliyorum.
Ağlayışın aklımda, gülüşünü bile unuttum.
Gidince değil, bitince senden kurtuldum.
Hayal kırklığı, hayallere asla engel değil.
“Ar” dan arınılmaz, kirinden arınmayı bil.
“Ben değiştim” demekle, değişemezsin
Kaybolan masumiyetiyle, ruh ve bedensin
İmandan değil, imamdan benim korkum.
“Dine zarar verecekler” diye korkuyorum.
Dindarların yanlışıyla, dinde doğruya bak.
Ne pireyi deve yap, ne kızıp yorgan yak,
Yalnız gülüşün değil, dönüşün ses getirsin.
Hep müminler veriyor, bir de dinsizler versin.
Savaşları zenginler çıkarır, fakirler de ölür.
Derler ya “atlar tepişir, eşekler zarar görür.
Bedelini ödese de, yaşam hakkı yok fakirin.
Mutsuzluk, hayal yetisini bitirirken garibin.
Dişleri kırılan değil, düşleri kırılanlar ölür..
Nasihat dinlemeyenler, musibetini görür.
Canın şans oyunları, kumar istiyorsa bak.
Elde çapa bahçeye gir, bir kısım tohum at.
“En güzel zar atmak, zarı çöpe atmaktır"
Toprağa atılan tohumlar, helal kumardır.
Herkes açlığa, ölünceye kadar dayanır,
Ve de herkes sofrasından nasibini alır.
Borcun değil, borçlunun iyisi olur beyim.
Ne ahmağa yüz, ne çocuğa söz verin.
Söz söylersen ele, sen de düşersin dile,
Ektiğini biçemez, tohum atanlar küle.
Hayır, sandığımız şerde saklıdır onca sır.
Şer sandığımız hayırda, akıllar kısır.
Bir kapıyı kapatır, bin kapı açar Rabbim.
Gün doğmadan neler doğar, Allah Kerim.
Olacak olacağına varır "dur" denemez,
“Yürü kulum” demeden, kimse yürümez.
İsteyene ilim verir, istediğine zenginlik,
Kimi saraylarda yaşar, kiminde fakirlik.
Gözün açıldıkça, ruh perdesi kapanır.
Zalim kaybederse, mazlumlar kazanır.
Silgi olmadan çizilen, bir resimdir hayat.
Sevilenler, sevilmeyi bilmezler heyhat!
Öfke çekilmez yaparken, yalnız bırakır.
İşi sen yaparsın, ecrini de başkası alır.
Yaş değil, o yaşadıkları büyütür insanı.
Gelen ağırlanırken, giden uğurlanır yanı
İnsanı İmkânsızlık değil, İmansızlık bitirir.
Sulu dereye götürür de, sonra susuz getirir.
Elin oğlu yapmış, bizim ki bakmış yüzsene
Çocuk oyuna, çoban koyuna gitmiş desene?.
Adamdan eşek olur da, eşekten adam olmaz.
Bağırırsak, ne bizi, ne sizi kimseler duymaz.
2014