Kumar Şiiri - Ekrem Kemal Kırmacı

Düşünce bir kez kumar illetine.
Söz geçiremedi kendi kendine
İpotek koyunca kumar beynine.
Bitirdi adam bir, bir her şeyini.

Hep çuha masalarda sabahladı.
Asla doğru bir adım atamadı.
Çaresiz kendi kendine ağladı.
Kumar yüzünden kaybetti işini.

İçki, kağıt, toz,sigara dumanı.
Ayrımaz oldu sapla, samanı,
Kumar uğruna harcadı zamanı.
Gölge gibi bırakmadı peşini.

Her gün 'son olacak ' diye başladı.
Kim uyardı ise onu haşladı.
Duşmana inat, dostunu taşladı.
Sıka sıka döktü bütün dişini.

O bitti, gururu, mevki bitti.
Çıkılmaz bir çukura kumar itti.
Dostlar, çoluk, çocuk onu terk etti.
Evde bulamadı bir eşini,

Avuç açıp kapı , kapı dilendi.
Düşmanların huzurunda eğildi.
Son şekliyle sanki insan değildi.
Otopside zor yapıldı teşhisi.