Yeniden evlendiriyorlardı sümbül saçlı, kara gözlü Celâl’ini
On iki yıllık kocası, canı, helâlini.
“Üzülme Hatice’m, çocuk için “ demişti
“Köy yeri işte bilirsin,
ama üç kez de evlensem daima en önde sen gelirsin.
Hiç acımam döverim, ihtiyaç olursa iyi bir derse
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta