Kum Zamanı Şiiri - Halil İbrahim Meral

Kum Zamanı

Ardımda bırakamadım karabasanlı geceleri
Saati sana kurmuştum da bozulacak an’a geldi
Tutukluk çeken güncemi bağışla
Zifir geçti günlerim geç kalmışlıkların azabıyla

Viskozitesi donuk zamanın gölgesinde saklandım
Ömrün hangi noktasındaydım anlayamadım
Ben aslında yalnızlığımla en kalabalıktım
Zihnimde koşturan deli taylar olmasa
Ayaklanacaktım!
Belki güç bulup sancağı göğsünle taşıyacaktım.

Yorgunum şimdi!
Isırgan örülü dudaklarım zül!
Binlerce kelimeleri ısırıksız yutmaktayım
Yenik yanlarım o kadar çok ki
Topal bir karıncanın kaldıracından dahi
Medet ummaktayım!

Hatırla!
Makaronda yanan tütün kadar tiryakin kimdi?
Ben modern zamanın tiktaklarında eridim
Kum zamanlı yıllarda yaşasaydım kaybetmeyecektim…