Hepimiz, bir kum yığını gibi duruyorduk,
Uçsuz bucaksız tepelerin üzerinde…
Rüzgâr bizi nasıl da savuruyordu!
Savruluyorduk, havadan havaya,
Gülümseyen gözler arasında.
Nasıl da güven duyuyorduk!
Sevgi dolu kalplerimizle…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
