Kum Tepesini Aşarken / Alfred Lord Tennyson

Gün batıyor, göründü akşam yıldızı,
Ve apaçık bir çağrı çınlıyor kulaklarımda!
Gürleyerek patlamasa kum tepesinde denizin dalgaları
Ah ne var, ben yelkenle açıldığımda.

Öyle usul ve dümdüz uzansa deniz göz alabildiğine,
Gelgit sallasa insanı beşik gibi,
Uğurlasa geri dönerken eve,
O engin derinliklerden çıkıp gelenleri.

Alacakaranlık çökmüş, çalıyor çanları akşamın,
Ve karanlık bastırıyor sonra!
Ah ne var, hüznü olmasa vedanın,
Ben yola çıktığımda;

Zaman ile mekanın bizi çevreleyen sınırlarından
Uzaklara savursa beni o tufan,
Ve yüz yüze gelsem kılavuzumla
Ah ne var, kum tepesini aştıktan sonra.