Kum Tanesi Şiiri - Atilla Yükün

Tutku yaşında getirirdi rüzgarlar seni bana...
Gözüm-dekiler yaş değildi dökülen kum tanesiydi...
Sanki derin gri bulutlardan almıştı rengini...
Yolunu yitirmiş bir nehrin akıntısına hep yol verirdi...

Yüzümdeki hüzünleri ele verecek bir aynaydı...
Beni bana düşüren yağmurları seyrettiğim camdı...
Zamana yol alır, akrep-siz, yelkovansız sessiz bir gemi gibi...
Avucumuzdan dökülen aşklar, umutlar, düşler bir sır gibi...

Gün ışığında parlayan yıldızısın yalın ayak üstüne basılan...
Hiç bir ateş yakmaz eritmez senin buzlarını öteden beri...
Kaç rengini gördün ki! Kaderin değişmedi hiç yüzün
Bir hiçliğin içinde kırılmış kaç can kırığı-sın yüreğe batan...

Ben ne özlemler biriktirdim yarım asırlık sükunetler de
Durdu duracak bir yürekle ne çok savurdum kendimi
Yabancısı bendim üşüten poyrazların akan nehirlerin
Benim talihsiz bahtım ışığına yabancı kum taneleriydi...
Yıllara, yollara ve zamanlara dökülen...