Kum Taneleri Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

sana sahile çizme sevgimizi demiştim,
dinlemedin,
bak;
dalgalar böldü aşkımızı işte...
kumdan kalelerin nasıl yıkıldığını küçükken görmüştük....
sahildeki kum tenecikleri kadar seviyorum seni;
git işine...
sevgi kelimesinin ağırlığını taşıyamayacak dudakların
felsefe yapması gereksiz aşkına....
ben de seni göklerdeki yıldızlar kadar seviyorum,
o kadar küçük hani artık gerisini
düşün biraz istersen...
tüm aşk cümlelerinin temeli 9 şiddetinde sarsıldı bugün...
aşkım;
seni ölesiye seviyorum...
geber o zaman....
şairler bile yazarken parmakları titriyor kelimeleri...
canını çıkardılar tüm kalplerin,
ezdiler,
bıçaklar sapladılar
yetmedi
kurşuna dizdiler....
ne hayatımlar,canımlar döküldü yerlere...
ne ekersen onu biçemezsin kardeşim
tarlaya girmen bile yasak senin...
aşıkların beşinci sınıf vatandaş sayıldığı kirli kalplerin kapısında,
dur
bekle bakalım bir kaç bin yıl
bu kapıdan ancak bir tek kişi geçebilir...
o da sen değilsindir genellikle...
ömrümün sonuna kadar kalbim senindir,
senin ömrün zaten bitti verdiğinde o kalbi....
aşk ışıklarını kapattı sevgi caddesinde,
ateş olursan yolunu bulabilirsin,
yanarsan külünü savururlar denize,
yanıpta erimeden sokağı geçersen
uzun bir kuyruk seni bekliyor....
sade bir bakıştan anlamayacak kadar zahmetli olan gönüller,
burnu büyüklüklerini
kaf dağına çıkarmışlar,
inecekleri de yok....
klasik aşk ve sevgi beraberliklerinin son kitabını
dünyanın arzına gömdüler....
sana tutma bilinen dilekleri demiştim,
ağırlığını alamayacağın sevgileri doğurma
anneliğini beceremeyeceğin evlatlar edinme demiştim....
dinlemedin
dinlemedi ne şairler ne de aşıklar....
her şey yarım kaldı,
kim tamamlayacak,
hangi kum taneleri
azgın halde gelen
dalgalara dayanıp
kalbimizi yeniden birleştirecek...