Bilmem,hatırlarmısın ıssız sahildeki kumdan şatoyu?
Kumdan askerleri vardı önünde, bahçesi,hizmetçileri,kralı-kraliçesi kumdandı her şeyi.
Bir kum askeri sevmişti kumdan prensesi,prenses ki denizi seyrederdi gün boyunca mavileşirdi gözleri, deniz aşıktı prensese,prenses ise maviye,bu masal böyle sürer giderdi, ta ki,prenses bir gün ağlayıp gözlerine gizlenen mavi kum şatonun içine sızıncaya kadar kadar, şimdi ne kum şato var o sahilde, nede kumdan askerleri, prenses ise bir sır, kim bilir hangi dalganın ardında saklanır,bekler kumdan askeri?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta