Kum saatim zamana dolmuyor bir türlü

kayıp dünyanın manch deniziyim
(ruhumu kirletti insan /…atıklarıyla)

öte yanda

sende yaşanmadık iklimler saklı
bende
kaşifliğim
sarp limit yetmezindeyim
her seferinde
eksik kaldığım sıcak nefesinde

bu yolculukta bilinmeyene ilerlemekteyim

/dağılan bir sis bulutu ağaran yeşermiş göğünde/

okuyabiliyorum sevincin gülüşlerini
sil
gözyaşlarını
b/akışların çehreden süzülen safir taşı

kum saatim zamana dolmuyor bir türlü

bağnaz bir acıyım yaşam semalarında

sokrates palamut avında
boyunları kiremit sarısı kırlangıçların kilden odalarında
ninnisini söylüyor kara bahtlı zaman
aşikâr kalmadığı çocuklarına

marksın elleri tütün kokuyor hayalleri divit

aniden neler olmuyor ki …………

zaman su gibi aktı… akıyor…belki de akacak

bahardan kalma bir yağmur kokusu
bir taarruz gecesi asteriks geçidinde

geçici hüznün kesit rüzgarındayım

nereye akmıyor ki bu aklım….
kum saatim zamana dolmuyor bir türlü