Karanlık:
Karanlıktan da karanlık.
Gece:
Burnundan soluyan kısrak!
Hızla gözden uzaklaşıyor.
Sabah güneşi kapılara birbir dokunuyor.
Dakikalar
saatler
günler
ve ölmüş inançlarım;
bir daha hiç dirilmeyecek.
Kala kala kaldım kum saatine.
Beklemekteyim,
gökyüzünün
kanayan
yarası
dünyanın tam merkezinde.
Kayıt Tarihi : 5.1.2016 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!