KUM SAATİ
Karanlık:
Karanlıktan da karanlık.
Gece:
Burnundan soluyan kısrak!
Hızla gözden uzaklaşıyor.
Sabah güneşi kapılara
bir bir dokunuyor.
Dakikalar,
saatler,
günler...
Ölmüş inançlarım;
bir daha hiç dirilmeyecek.
Kala kala kaldım
kum saatine.
Bekliyorum,
gökyüzünün
kanayan
yarası
dünyanın
tam merkezinde.
2015
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 5.1.2016 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
> “Kum saatinde zaman tükenmez; insan tükenir, çünkü yeniden başlaması kendi elinde değildir.” > “Bu kum saati, yalnızca zamanı değil, insanın kendi zamanını başlatamama trajedisini anlatıyor.”
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!