Kum Saati Şiiri - İsmail Soygeniş

Ne güzeldi “zaman” sende bir zaman;
Tutardım incecik belinden her akşam,
Dururdu sanki o an akıp giden zaman,
Bir yanda solan baharım, bir yanda sarı hazan,
Alabildiğine mutlu, alabildiğine kaygısızdım,
Umrumda değildi akıp giden saatin kumları,
Gözlerimde taptaze baharım, yanımda evlatlarımla,
Ne güzeldi, ne mutluydu o kaygısız gençlik yıllarımın zamanları...

Şimdi gözüm ne kalan, ne de geçen senelerde,
Gözüm gönlüm beni gülsüz koyan gurbet ellerinde,
Derdim, tasam saklanmış sararan yapraklarda,
Zaman yazılımış tel tel ağaran saçlarımda,
Bahçemde mahzun hazan, gönlümde kışın kaygısı,
Çile olup sağılıyorum kırık zaman zembereğinden,
Hazırım kum olup akmaya yeniden kum saatimden,
Hazırım geçmeye feleğin zaman, mekan çemberinden...