Kum Saati Şiiri - Osman Demircan

Acılar süzgeçten geçtiğinde,
Geride kalanın bir umut olduğunu anlarsın.
Umut ise beklemektir.
Kumsalda çıplak ayakların kuma değerken,
Dalgalar sakin sakin kıyıya vururken,
Sen bunların farkına varamayacaksın;
Çünkü ruhun bir ceviz kapuğu gibi
İçindeki okyanusun dalgalarıyla boğuşuyor olacak.
Ufka doğru bakarken,
Nankörce ayaklarının altında ezdiğin,
Güzellikleri göremeyeceksin.
Bir maskot gibi sevgiyle var olan,
Sevgi tükenince,
Sıkıntı veren bir oyuncak olacaksın.
Bir oyunun içinde bir oyuncak.
Sevilmeyi umuda dönüştürmüş
Ve bu yüzden elini öptüklerinin eline düşmüş
Bir sevgi çıkmazı olacaksın.

Ufukta güneş batarken,
Bakışların bir hançer gibi denizi kızıla boyayacak.
İntihar ederken düşüncelerin hançer yarasıyla,
Duyguların güneşin battığı yerde boğulacak.
Bir yakamoz olacak pembe düşlerin,
Alaca karanlığında denizin.

Nice sabahlar aynı kumsalda,
Beyaz yelkenli gemiyi beklerken,
Sen aynı sen olmayacaksın!
Biraz daha küçülmüş,
Biraz daha parçalanmış olacaksın.
Ve her parçalanışta,
Kum tanesine dönüştüğünde,
Kum saatinde zaman senin için akmayacak;
Sen zaman için akacaksın.
Çünkü yarınlardan bir şeyler umut ederken,
Umut bütün zamanını senden almış olacak.