Kum Saati Şiiri - Yılmaz Kurt

Duy artık kalbimdeki fırtınaları
Ey denizin en güzel perisi
Anla artık şafakları dolduran rüzgarı
Ne akşamdan vazgeçebilirim yıldızlar gibi
Ne güneşin aydınlığından
Ezilir kalbim iki ayrı iklimde
Ne seninle olabilirim ne sensiz
Uçan kuşları kıskanırım
Koşan atları
Sana gelen rüzgarları
Ne kuş olabilirim
Ne rüzgar olabilirim
Ne sana gelebilirim.
Kendimi gönüllü haps ederim bu bozkırlara
Bir gün bir gül açar bir yıldız doğar diye
Nasıl dayanırım sensizliğe nasıl dayanırm
İşte bunu bir bilebilsem...