Kum Saati Şiiri - Mecit Aktürk

Dibi delik kapta su gibi zaman
Akarken geçiyor ömür dediğin
Gönül gemisine muhkem bir liman
Bakarken geçiyor ömür dediğin

Dünya süslü bir han, sisli bir serap
Ne sürûr ebedi ne de ızdırap
Hayaller tohumdur her gönül turap
Ekerken geçiyor ömür dediğin

Çok çabuk dağılır, bilinir amma
Taş atan atana candaki cama
Kırılan kalplere uygun bir yama
Dikerken geçiyor ömür dediğin

Garibin sınavı kışla, hazanla
Arsızın kavgası dinle, ezanla...
Toplanan sevabı gıybetle, zanla
Dökerken geçiyor ömür dediğin

"Gel, gönül incitme, etme!" dense de
Bozalar pişiyor nice ensede
İnsan asi nefse çok dirense de
Yıkarken geçiyor ömür dediğin

Yakına kondukça ecel denen kuş
Neşe karaborsa, hüzün beş kuruş...
Ukba karlı bir dağ, zorlu bir yokuş
Çıkarken geçiyor ömür dediğin

Bahane arayan bulmuş "ama"yı
Âh ile bezemiş her ağlamayı
Leylalar Mecnun'u, mecnun Roma'yı
Yakarken geçiyor ömür dediğin

Yönünü bilse de ayaklar düzün
Gecesi tansızdır o son gündüzün
Son vakt-i gurupta kalplere hüzün
Çökerken geçiyor ömür dediğin