Kum Saati Şiiri - Furkan Enes Abça

Kum taneleri gibi ağır ağır akıp geçer hep zaman,
Ummadığın bir anda, ummadığın taş gibi baş yaran.
Meğer eksilir heceler, birer birer satırlardan,
Sanki anlayacak, vakti çok değerli okuyan.
Anlasa ne yazar, yoktur hiç geriye kalan,
Aklında bile, hep en uç doruklarından.
Tek isteği zamanı durdurmak olan,
İmkansızı başarmaya çalışan,
Reddetme gücünü bulamayan,
Eski anları hatırlayan,
İnsanlığı sorgulayan,
Sadece duramayan,
Rabbine ait zaman.
Elinde olmadan kayan,
İçinde olunca tanınan,
Sessizce dökülüp akar zaman.
İhânete bir kum gibi kalkışan,
Tekrar dökülür heceler fazlasıylan.
Aslında, anlamıştı belki de okuyan,
Anlamıştı ancak kararsızdı epey çoktan.
Saatleri geri almak için hep çabalayan,
Maksadı ise tanınmak, zamana karşı sanılan.
Uğruna geçen her ânı, sırf bunun için karalayan,
Kaybetti o da en sonunda, ona da acımadı zaman.