Kum Saati Şiiri - Merdümgiriz Şair

Toprak yağıyor…
Gökte kahverenginin her tonu
Yeryüzünde insan dolu
Toprak yağıyor…
Sahibini görmüş bir hayvan sevinciyle
Sarılıyor kardeşine özlem dolu
Toprak yağıyor…
Dize gelmiş toprak bırakmıyor ayağı
İnsanlara bakıyorum tepkisizler bayağı
Toprak boğuyor…
Karanlıkta kalmış bir dolu canlı duruyorlar
Kökünden koparılmış bir çiçek gibi soluyorlar
Devran dönüyor…
Bir anda terse döndü Dünya eskiye döndük.
İçlerimizden bazıları tek tek söndük.
Dönüşüyorlar…
Üstümüze yağanlar meğer bizmişiz
Sönenler kum olmuş biz habersizmişiz.
Anlıyorum…
Her gün kum saatinde evrilip durmuşuz.
Kendimizden habersizce kendimizi boğmuşuz.