Ahmet Tığlı

1945

ŞİİR

TAKİPÇİ

Kum Piramitleri

Önce baharı değiştirdiler
Yağmurlarına inat nisanın
Kirpiklerimde kurumuş bir deniz
Yüreğimde toprak ana ağlıyor.
Taçyapraklarımda sonbahar sarısı
İçimde ormanların uyuyan hışırtısı
Karşı kayalardan gelen sesle irkiliyorum
Bu ses kimin sesi? ...
Bakıyorum gökyüzüne;
Rüzgar mı kesilmiş mavi gözlerinden
Yabancı yeller esmiş okyanuslardan
Çöllerde kum fırtınası doldurmuş gözlerini
Silmiş gözlerden vahayı ırak...
Kara zift kokuyor arzular
Mezarımız kazılıyor uçurumun kenarına
Yüreğimi tutuyorum göğsüme abanarak
Sefaletin onursuzluğuna tükürerek.
Sanıyorlarki; susacak bütün dağlar
Aynı sesler gelecek ormanlardan
Henüz kükremedi onuru aslanların
Hele bir kuşları haykırsın ağaçların
Sesi inletsin okyanus ötelerini
Çılgın denizlerin...
Ozaman açılacak gözleri maviliğin
Ozaman duracak bu zalim zamanın ayakları
Ozaman yıkılacak üstlerine kum piramitleri...