Kum Gibi Şiiri - Hayalet Kral

Nice yazlar baharlar yaşanır
Dağılır saçlar gülen yüzlerle
Cümlelere sığmaz, anlatılmaz, kanılmaz,
O bir daha, bir daha bir yerde birisiyle
Mutluktan ‘UÇAR GİBİ’...

Yılları ezip, dipsiz uçurumları aşıp
Kapkara denizleri o çelimsiz kollarla
Ve adeta herşeye rağmen meydan okurcasına
Fütursuzca yarıp, sınır noktasına gelindiğinde
Ancak anlaşılır;
Aynalara yıllar sonra dikkatle bakılıp
Çöken avurtlar, solan yüzler görüldüğünde
İşte o zaman anımsayıp sorarsın hesapları
Gözlerinin önünden geçen bir ‘FİLM ŞERİDİ GİBİ’...

Ben ise; kendini tanımlamaktan bıkmış
Hayatın cilvelerinden yorulmuş, bitkin
Bulutsuz masmavi bir gökyüzünü umutla bekleyen
Çok zaman çaresizlikten tükenip
Talihime elimden geldiğince kahreden ‘İSYANKAR GİBİ’...

Hayatın ilkbaharında kurudu dallarım
Erken yaşadı sonbaharı, güösüz; makamı nihavent kollarım
Uçsuz bucaksız okyanusların tabanına defnetsem
Paramparça edip şu lanet kaderimi
Ve tabiki olanlara tanık, donuk gözlerimi!
Ey saçlarımdaki aklar! ;
Sinsice, acımadan, nasılda uzuyor çoğalıyorsunuz
O masmavi deniz diplerindeki sayılamayan
‘KUM GİBİ’...