Kum gibi dağılan bir ben
Ezilip çiğnenen beden
Hiç yokmuş gibi terk edilen
Varlığı unutulan bir insan
Dertlere boğulmuş bir şehir
Hüzünle ağlamakta
Ses çıkartmadan yokmuş gibi
Fark edilmeden, kum gibi
Gülüşen kuşları kıskanır insan
Uçmak ister, kaçmak ister
Özgürlüğün kollarına
Kendini bırakmak ister
Sevmek ister, sevilmek ister
Kendini gösterme çabası içinde
Üzülmeden, utanmadan
Sadece görünmek ister
Bir tekmede hayat vurmuş sanki
Acımasızca, haince
Dinlemeden, tek bir kelime ettirmeden
Gözünü bile kırpmadan
Acımasızlık bu olsa gerek
Kum gibi ezilip geçilmek.
Tarih: 24/12/2013
Saat : 20:59
Kayıt Tarihi : 3.1.2015 23:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlkhan Sandıkcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/03/kum-gibi-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!