Kum Fırtınası Şiiri - Ferit Ulaş

Kısa çöpü çeken bendim
Atıldım acı aşklar çölüne
Ne haramilere göğüs gerdi bu beden
Ne yaralar kapattı güneşe inat

Ne susuzluk kor adama
Ne açlık
Bir ayrılıktır kurutan dudakları
Çatlar dudaklar hasretle her geçen her gün

Ne suydu
Ne yemek
Senin suretindi her kum tanesine gizli seraplar

Oksijensiz kalsa da kaslarım
Her seraba koştum gözü kara
Bir ellerini okşamak için
Bir ellerin gezinse
Kum fırtınasına direnen saçlarımda diye
Senin serabın diye kalbime gömdüğüm kumlardı beni öldüren
Sen de sorar mısın şimdi
Elinde kısa çöp,
Çölde bu adam ne arar diye