Bir siyah örtü vardı yüzünde,
Yıldızlarla yaldızlı,
Rüyaları bağrında gizleyen gecenin,
Kaçtıkları yerleri nerden bilsin ki gölgeler?
Oralar, karanlıkların başladığı tek yerdi,
Birbirini izliyordu tüm engeller.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
