Postallarını parçalayacak kadar,
Ayaz yoktu bu kez,havada…
Yine de tükürüğü,
Bir dolu tanesi olup,
Düşüyordu hep toprağa…
Kara,
Donmuş elleriyle zar,zor,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
