Kum Çakıl Su Kavanoz Şiiri - Kazım Karagöz

Borsa yüzde üç buçuk çıktı bir gün geçende,
Dedim ya ne oluyor? Merak uyandı bende!

Bir gün sonra öğrendik, bir gerekçesi varmış,
Artık güzel ülkemiz araba da yaparmış...

Ne de olsa bizim de markamız olacakmış,
Üstelik de teşvikten payını alacakmış.

Bunları okuyunca güldüm kendi kendime,
Ne halt karıştırıyorlar dedim ya bunlar yine!

Şimdiye dek nerdeydi bunların aklı bilmem?
Yönetici ben olsam bu oyunlara gelmem!..

Bir zaman siyah beyaz televizyonlar vardı,
Her birini en az üç maaşa satarlardı.

Bir de baktık ki bir gün piyasamız doyunca,
Her ev mobilyalı kutuya sahip olunca,

Renklisi çıktı geldi, hepsi atıldı çöpe,
İkinciyi aldılar, renklisi çıkmış, vay be!..

Meğer on beş senedir avrupada varmış bu,
Hiç haberimiz yokmuş, öğrenmek sanki tabu!

Ne gazete, ne radyo, haber vermemişler hiç,
Bir kalemle milyarlarca dolar edilmiş iç!

Şimdi de arabayla bizi soyma sırası,
Bakalım ne kadara patlayacak parası?

Batının her yerinde elektirkliler var,
Hem de yirmi senedir artarak yollardalar...

Bizim haberimizse bunda da olmadı hiç,
Araba üzerinden yine edecekler iç!

Kum, çakıl, su, kavanoz metaforu gibi bu,
Tabi ki koyacaklar kavanoza en son su...

Demek ki tam doymamış, piyasamızda yer var,
Araba alacaklar çöpçüler kapıcılar;

Tih deyinceye kadar doyduğu günde ise,
Elektriklisi var, geldi bak! İşte! İşte!

Yapacaksanız eğer elektikli yapın,
Deyin bu kalıpları hurdaya, çöpe atın!

Zavallı milletime yazık oluyor, yazık!
Renkli televizyondan bu daha büyük kazık!..

Aynı tuzağa kaç kez tutulacağız yahu?
Maziden biz ne zaman ders alacağız yahu?