Kum/ar Şiiri - Serdar Şimşek

Hep sana yazılan şiirleri sahiplenir birileri
Yahut şarkılarda arar kimi,
Kimi sevdiklerini bilmeyen sevda gelincikleri

Bir kedim bile var yine de anlamayacaksın
Kaybettiğim insanların arkasından neden gülümsediğimi
Sen aşk için düş
Nede olsa…

Mevsimsel alerjik bir hastalık gibi aşk
Kimi için kışlık yorgan,
Kimine göre yazlık bir sinema.

Kimse figüran olmak istemez kendi aşkını yaşarken…
Perdeler hiç beyaz olmadı kaldıracın önünde
Ya pespembe ya toz

Üstelik astımı olan her aşka zarardı toz ve yemeğe
Katılan kadar yaraya basılan tuz.

Senin anlayacağın her aşk senin kadar soğuk ve
Hiç yan yana durmayacak kadar tuz buz…

Yani senin anlayacağından ümidi kesip,

Kelimelerle alay eden bir şairin tebessümü kadar kinayeli cümlelerim

Üstelik artık aşk için değil, için o aşka küsmüş dizelerde aranmayacaktı uyaklar

Şair için uyağın zengin olup, olmamasının bir önemi yoktur aslında

Çünkü yüreğinde yoksa zenginlik
Dizelerin kapitalizme yenik düşmüş dizi film aşklarından bir farkı olmazdı

Hoş bu aşkın arasına bir reklam kuşağı girmiş olabilir.
Beklemek ve bekletilmek yorar da insanı

Tam kazandığını zannettiğin anda kaybettiğin şey kumarsa eğer
Aşkın sendeki karşılığı bu olsa gerek

Söyle her mısram da ruhuna dokunduğum
Bende bıraktığın ruhuna ait olan bedenini
Hangi kumar masasına yatırdın…

Sırtında taşıdığın hançeri
Ne diye gönlüme batırdın…