Kum Şiiri - Meral Vurgun

adam’ım
bilir misin
bütün sular aktı gitti
kum kaldı
adam’ım
kum kaldı geriye

hani kuru nehir yataklarında sürüngenler
zehir zemberek akrepler yuvalanır da
yılana çıyana yem olur yeşim balıkları
pul gövde kıpırdamaz
bir yürek atımıdır ölüm
ha geldi ha gelecek
umudun adını aşk koyar
saplarsın geceye
ve gök şahlanır birden
şafak sökümüdür ufkun
beklenen yağmur boşanır
bentler tanımaz
tanımlanmaz akımları
katar önüne
süpürür kirlenmiş olan ne varsa
sel olur
göl olur
deniz olur
içesin gelir

kum
adam’ım kum
ellerin kum
parmakların kum
kristal kum denizidir sevdan
öyle çoğalmakta, büyümektesindir
alır beni götürürsün
alır yüreğini getirirsin
gece gök mavi kesilir
tuz tadıdır dilin
can veren
kan veren
yaşatan

yaşamak
adam’ım yaşamak
senli bir gök altında
yıldız sağanağı olur gözlerin
ve ben yağmalanmış
yıllardan geçip gelmişimdir
öylece sinmişimdir gözlerine
gözlerin kalem ucu imge çiçeğidir
şiirini yazarsın hayatın
ak kâğıttır tenim

olancası hicran damlası bir yürek
gülüşüne mıhlanan bakış
bir hüzün dalgası
bir sigara içimi sarılmak
gelişin
adam’ım gelişin
kırk gün
kırk gece adını yazmaktır sevdaya...