Kum Şiiri - Cem Öztekin

Şiraz...
İşte o anlarda
Gerilince ruhumun teli
dil mızrabının önüne...
dokunduğum şey olurum
baktığım şeye bürünür içim...
Geçenler de
Bir kiraz ağacının altında
yudumlarken rakımı,
gerildi ruhumun teli,
dil mızrabımın önüne...
İki cıvıldaşan serçe kuşu
emiyordu...kırmızı bir kirazın pembe sütünü
Serçe koktu parmak uçlarım
Kiraz koktu kanım
Ağaca büründüm
Emdi içimin suyunu serçe kuşları...
Geçenler de
Sahilde bir kaya üzerinde
yudumlarken rakımı
Suyun karşı kıyısındaki
bulutları delip kanatan gökdelenlere
küfre buladım içimi
Beton demir erimiş cam damlıyordu suya
Gerilmişti ruhumun teli/ Dil mızrabımın önüne...
Sonra
Kara kaşlı kara gözlü bir köpek
yaklaştı yanıma.
Kokladı saçlarımı
Kokladı peynirimi
Koklamanın dilini öğretti bana
Kokladım gözlerini...
Açlık kokuyordu her lisanda
Adını sordum kemik dedi
Adımı sordu..! adım aklıma gelmedi
Rakı dedim...
Islandık... bir birimizin gözlerinde...
Sonra rüyalarımı anlattım ona
Yüzyıllarca önce
Okyanus ortasında
Demir bir kayık içinde
Yelkensiz küreksiz bekleyişimi
Karinasına yapışmış
midyelerin kestiği bileklerimi anlattım...
Bileklerimi emen o kadının
ruhsuzluğunu susuzluğunu anlatım.
Pas karıştı parmak uçlarıma
Kan koktu rakım...
Sonra
O anlatı rüyalarını.
Çocukları için gömdüğü...sıyırıl mamış kemikleri
Tahta kulübe düşünü
Dilinde serin suyun ferahlığını...
Sonra uzandı yanıma kapattı gözlerini
Kayalar rendelendi içimde...
Geçenler de
Bulutların altında
rakımı yudumluyordum
Gerildi ruhumun teli
dil mızrabımın önüne
Yıldız bir uçurtma aldı beni içine
Sürdü göğün yüzüne yüzüne
Mavi koktu parmaklarım
Bulut damladı rakıma...
Koptu uçurtmanın ipi
Aldı götürdü beni
Attı
Şiraz da çölde bir kum tepesinin üstüne
Kum emdi ruhumun telini
Mızrabım yapıştı dudaklarıma
Parmaklarım kum oldu
Rakım Leyla...
Cö...