Kum Şiiri - Volkan Şahbaz

Şimdiye kadar hayatı sensiz yaşadım,
Ama özledim az öncede yaşadım,
Önümde tüm hayallerim arsız ve engelsiz,
Yaşıyorum her hücresini,beni bitiren aşkın,

Dizginlerim in ipini az önce kırdım,
Gözlerine bakmak mihraptır,biz yeryüzündeyken ay ın ışığında,
Suskunluğun gözümü kamaştıran bi güneştir,
Gel artık geç olmadan konuşmadan bulutlar,

Tek bilmediğin hayallerimin prensesi,
Yokluğun azaptır,çok olsada gönül fahişesi,
Kusurun gizlidir,bilirsin yaşam felsefesi,
Düşün ki bu bendeki bitmeyen gönül hikayesi,

Hücrelerim yaşıyor ama eksik kalıyor sen olmayınca,
Nasılsa çiçek açınca güzel dalında,
Bende senin gibi hak ve helalim,
Sende benim gibi sevap sın demek ki,

Yalnızlık devam ediyor,boğazımda kalınca ekmek ve su,
Bu gece susuz kalmasın ne olur yalnızlık,
Aşkın en gerçeği sol yanımda çarpınca,
Belki beni sığdırır yanına sevginin hükmü,

Ademden beri zafımız var kanun böyle,
Bir an için çıldırabilirim kendini havva yerine koysan bile,
Bi haylice dağların üstünde kardan şekeriz,
Güneşi başkasından değil Allah tan iste,

Hayat bir tarz değildir,sevmekten hoşlanalım,
İşte buradayız,anladığımız yerden başlayalım,
Gönül bir avare kayıp gitmeden yaşayalım,
Bizi geri getirecek mi ki geçip giden zamanın,

Yaşıyor gibi davranmak her kula nasiptir,
Gözümdeki bu yaşım seni beklerken birikti,
Doğacak ilk güneş sen ol üzerime çünkü,
Yaşım,kuruyacak güneş doğmadı daha üzerime,

Gözümdeki ten şimdi başka gözdesin,
Ağlamak sorun değil,bir başkası damla,
Biriktirdiğim kumlar şimdi denizde tuzla kaplı,
Hasretin bir beni kinle taşlatır,