Kum Şiiri - Dilşah Aytekin Çalım

arta kalmış
bir iç çekişin son bakışlarıydı
aşka değen
ezilen, kıymık kıymık
hor görülen…
mecburiyet denilen kelime icat olmuş
son kasırga henüz dinmiş
yapraklar ağlamaklı
ve kopuyordu
parça parça bir türkü
yalınayak yüreklerden
ah benim bir türlü adını koyamadığım
söğüt altı gölgelerim
bir tokattı
son gücü,
tek mecali rüzgarın
umursamaz gençliğe
faça atan
tekerrür muhabbetler
peşi sıra acıklı bir açı
bakışı yitik
aşina yaşanmamış aşklar
başa gelen çekilir
boşa gidense zaman…
bir yığın usanmış
dudakları çatlak
susuz
çöl kumları
beri taraf
derin suları sırtlanmış
okyanusun ezik mahkumları
böğründe kayıp midye izleri
can yanar can yakar
ve aşk
dize gel aşk
lime lime
dağat beni..