Kulzade Şiiri - Ali Kemal Bozkurt

KULZADE

Özde sabır çeker sessiz giderdi
Şükürle beraber zikir ederdi
Çektiği acıya hep kader derdi
Diyarı gurbette kaldı kulzade

Fakirin çevresi borandı kardı
Kuru ekmeğini şükürle yerdi
Tanrıdan gelene eyvallah derdi
Özde aksakallı pirdi kulzade

Bir yetim görse içini çekerdi
Sevgi toprağına çiçek ekerdi
Hatırın sorana çok şükür derdi
Şükürler ehliydi sanki kulzade

Özde pınar olur hakka çağlardı
Hasrette yas tutar kara bağlardı
Her bayram da anam diye ağlardı
Anaya hasretti yetim kulzade

Bir sabır ehliydi Mevlana yardı
Veysel’in çölünde sevda arardı
O yorgun gönlünde hep şükür vardı
Şükürle yolunu buldu kulzade

Özünde kraldı sözünde kadı
Yaşam dünyasında garip’di adı
Bir ömür boyu dostunu arardı
Kadere şükretti öldü kulzade

Ali Kemal BOZKURT

Şair şiirlerinde;
Bir veli dayı bir kulzade yarattı onu yaşadı ve öldü.