Külüne Kaldın Şiiri - Süleyman Saylan

KÜLÜNE KALDIN

Sevdamın çiçeği olmadan daha,
Kendini solmayan güllerden sandın.
Razıydım gövdenden dikenin batsa,
Aşkımı yakarak külüne kaldın.

Önüne gelene koklatıp durdun,
İhanet okuyla beni hep vurdun,
Kendine sorumsuz bir dünya kurdun,
Aşkımı yakarak külüne kaldın.

Dünyayı döndüren eksensin sandın,
Elden ele gezdin, hep ele kandın,
Saman aleviydin çok çabuk söndün,
Aşkımı yakarak külüne kaldın.

Sevmeyi beklerken harcadım ömrü,
Pörsüdü duygular, düşler pörsüdü,
Yana yana soldu, kalbim çürüdü,
Aşkımı yakarak külüne kaldın.

Süleyman SAYLAN
Ankara, 03.04.1999 Saat: 03.42 (Şarkı sözü olabilir.)