Külünden Doğan Duran Şiiri - Kadir Ünlü

Kimi Çolak derdi,Kimisi Duran,
Güvenemem İnsanlara,
Elime silah verdi,en yakın Amcam,
Masum bir katildim,
Mapuslarda çürüdüm,
Ne Can kaldı,ne ciğer,
Güç verdi Allahım,Külümden doğdum,
Artık;
Paranın ne olduğunu,biliyordum,
Napolyon un dediği,
Para Para Para,
Belime sahip olmayı öğrendim,
Paramı,silahımı belimde taşıyordum,
Paralı oldum olalı,
Çolak değil,Efendi oldum,
Hey alnına kurşun sıktığımın Dünyası,
Çözdün kuşağımı,
Kefenin de cebi yok,
Huzuruna geliyor,Çıplak Çolak Duran.

Azraille sözleşmiştik,
Gelmeyecekti seksen den önce,
Kar yağmış,mevsim Kış,
Boş bulundum,
Kuşağım sağlam dı ama,
Belim boştu,barabellim de yanım da yoktu,
Delik deşik ederdim Azrail i,
Kandır dı Beni,aldı son nefesimi,
Teslimim Allahım yakma Canımı,
Gözüm ardımda değil,
Nasılsa kurtardım,Cümle Evladımı,
Küfürbazdım ama,
Severdim Köyümü,Eşrafını,
Uğurladılar Beni,şanla Şerefle,
Onlar sağ olsunlar,çok Yaşasınlar,
Kış sohbetlerinde,
Çolak Duranı Unutmasınlar . . 14..