Kuluncak Şiiri - Osman Kaya Malatya

Dere kenarında gonca gül gibi,
Şavkun suya vurur yüzer Kuluncak,
Uzanıp gidersin ince dal gibi,
Gören gözler seni süzer Kuluncak.

Önceleri oldun mevsimlik mekan,
Kış ayı dönerdi yaylaya çıkan,
Gün geçtikçe arttı gül fidan diken,
Gül solarsa bizi üzer Kuluncak.

Krom,Demir,Bakır,Çinko, madenin,
Çok çalışıp mücadele edenin,
Tükenmez gurbette gelip gidenin,
Yolların gurbete uzar Kuluncak.

Doğunun yıldızı Malatya ili,
Bu narin ilçesi gönlümün gülü,
Tarımda çalışır saygın ahali,
İğne ile kuyu kazar Kuluncak.

Çayköy‘le Sofular, Kaynarca, Bıcır,
Bıyıkboğazı, Karincalık,gıcır,
Ciritbelen köy de seyisle tacir,
At sürer meydanlar tozar Kuluncak.

Başören, köyünün önünden geçem,
Soğuk sularından kısmetse içem,
Yukarı selimli buğdayın biçem,
Güçlü eller deste dizer Kuluncak.

Darılı, köyünden yamaca çıkam,
Konaktepe’sinde Karlık’a bakam,
Ilısuluk gibi engine akam,
Tatlı dil sorunlar çözer Kuluncak.

Kızılmağra, Kızılhisar, deresi,
Uzun sürmez Kömüklüyle arası,
Halı dokur Yünlüce’nin yöresi,
Usta eller resim çizer Kuluncak.

Alvar’da hamam’ı getirem dile,
Şifa verir romatizmayla bele,
Tarihi yer leylek karşıdır yele,
Duyan o yerleri gezer Kuluncak.

Göğebakan, yanı çiçekli bayır,
Temeklü,Sultanlı, deresi çayır,
Aşağıselimli,çıkarmış şair,
Su gibi dizeler dizer Kuluncak.

Siyahi, Babada bağları örem,
Mehmet Hanife’nin Türbesin görem,
Yüce Allahtan’dır lutf ile kerem,
KAYA aşık olmuş yazar Kuluncak.