Külün Suyu Şiiri - Ömer Gümeli

Rüzgârı kulaklarımda
Çok uzun zamandır dinlemediğim ezgi
Tınısı ruhumda gezinir
İhmal ettiğim kendim
Gel diyor güzel günlere, gelsene
Her bir nota vuruşunda anaforum
Bedenim burada
Anam gelirdi aklıma
Avluda beni yıkadığı
Küllü suyun kokusu burnumu yaktığında
Balkonda serindeyim
Bulunduğum yerin kışı ancak bu kadar derin
Kahve var, ben varım, bir de biraz deniz kokusu
Geçen benden neyim var neyim yok bi’ beş dakika işte
Şarkı bitiyor
Anam kadar anım
En son ne zaman ağladım unuttum
Ağlamayı hatırlıyorum fakat
Yalnız bazı duygular beni terk etmiş anladım
İçim buruldu kâğıt mendil gibi
Ağlamak istesem
O devir der iç sesim, senden geçti
Gözlerim ihanet dururdu bana
İhanet yemişlerin alanından gelenlere
Gideriz elbet
Bizedir sürgün ana
Vurgun gözden süzülen yaşlara benzer
Geceleyin ıslanan yastıklar, nehir gibi ağlardım ben
Mirasım buymuş meğer
Göz pınarım kuru
İşte halim bu
Kuşatılmışsa gökyüzü
Tüten ben değilim duman kahveden
Demire pas gibi eridiğimden
Her bir içli ezgiyi dinlediğimde
Gayrı bir nafiledir işim
Sen öğretmedin ben öğrendim
Sıcak bir el düşlediğimde
Öbür elimi tutar avunurum
Dinlemem daha
Müzik bile bana fazla ana... Masa kitabı sayfa 62/514