Kulun Olmak Şiiri - Osman Erdoğmuş

KULUN OLMAK

Sonsuz olan Rahmetin kuşatsın dört yanımı.
Senin aşkınla yanan kulun olayım Ya Rabb.
Bu uğurda vereyim gerekirse canımı.
Seni hürmetle anan kulun olayım Ya Rabb.

Bir anlık bile olsa, beni bana bırakma,
Öyle bir iman ver ki, kul olayım Rahmana.
Hamd sancağı altında Muhammed Mustafa’na,
Komşu olup sığınan kulun olayım Ya Rabb.

Adem’den son kişiye, cihan-şümul hitabın,
Kadın, erkek fark etmez insandır muhatabın,
Hak olarak aleme gönderdiğin kitabın,
Her harfine inanan kulun olayım Ya Rabb.

Sevgi, saygı, muhabbet, aşk, doğruluk, izzettin.
Kadrini, kıymetini bilemeyip zilletin,
Bataklığa saplanmış bu günahkar ümmetin,
Sorunuyla kıvranan kulun olayım Ya Rabb.

Bu tebliğe herkesi çağırıp, davet edip,
Dünya kabir arası doğru yolundan gidip,
En zor şartlarda bile iyiliği emredip,
Kötülükten sakınan kulun olayım Ya Rabb.

Hiç kimsenin kimseyi, bilmediği zamanda,
Mal, evlat ve servetin kar etmediği anda,
Defterini sağından alıp da huzurunda,
Mahşer günü aklanan kulun olayım Ya Rabb.

16 Kasım 20011
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA