Kulum, Dedi. Şiiri - Mehmet Şahan

“KULUM” DEDİ

Rabbim sordu cümlemize; “Elestü bi-Rabbiküm?”
Ruhum döndü Yaratana; Ya Rab “Kalû Belâ!” dedi.

Bir kalp koydu; hayat buldu, göğsümdeki kafesim;
Gece, gündüz sakın durma; “Ömür boyu, vur!” dedi.

Çoğu zaman aciz kaldım, yürümekte zorlandım;
Ben düştükçe, O kaldırdı; “Üzülme, olur!” dedi.

Hayat girdabına düştüm; sanki sele kapıldım,
Ayağıma taş değdirdi, ”Yavaşla da dur!” dedi.

Hata yaptım, ayılmadım; nice günah işledim,
“Mağfiretim çok geniştir, o da affolur!” dedi.

Ne zaman ki, haksız yere; haksızlığa uğradım,
“Adaletim var, mutlaka hak yerin bulur!” dedi.

Savunulan hak davada; eğilmedim, caymadım,
Bırak eğilen eğilsin, ”Korkmadan dik dur!” dedi.

Hakk’a yakın olmak için arzuladım, düşledim;
O da mümkün ama “Ancak, namazla olur!” dedi.

Kapısına varıp desem; destur Ya Rab ben geldim,
“Anahtarın secdendedir, alnın yere sür!” dedi.

Pir-î Fanî der ki; O’na, nice nankörlük ettim,
Ne ihtiyacım olsa; “Rabbim” dedim, “Kulum!” dedi.

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
13.10.2019 – İSTANBUL