Kukuletalı Şiiri - Eray Mutlu

Gözlerin bana ilkbaharın vahşi ormanlarını anımsatıyor.
Dudaklarına öyle bir bakıyorum ki,
çölde susuz kalmış bir bedevinin ıslaklığı aradığı gibi.
Ve o minicik burnun seni öylesine nadir kılıyor ki,
ne bir elmas, ne bir safir gözlerimi alabilir senin üzerinden.
Gülüşün ise bambaşka bir mesele,
çocukluk zamanlarımı hatırlıyorum, o saf, bihaber geçen vakitleri.
Döndüğümde şimdiye, yoksun
Yolculuk bitmiş
Perde çekilmiş
Ve sadece olacak olan olmuş