Kulübedeki ışık... Şiiri - Yüksel Nimet ...

Bir höykürsem dağlar hemen yıkılacak,
Ova çayır doğuracak umut yeşil...
Şöyle tutup ta çevirsem dünyayı,
Topaç gibi.

Dönecek dönecek, düşecek yüreğinin üstüne
Bir üflemede kurutup denizleri
Yıldızları indirip gökten.

Bir cebimde yanar dağlar, ötekinde frtına rüzgar,
Saçımda yağmurun ilk damlası,
Ağacımda ya öbek öbek karlar...
Ormanlarım yanıyor.

Ben ağlarım söndürürüm yangınını,
Ağaçtaki kuşa yazık, kelebeğinse kırık kanadı,
Süremedi sefasını bir günlük ömrünü dahi...

Uçamaz olmuş ateş böceği saklanmış bir kovuğa,
Bilirler yangını ondan,
Bir ağlasam seni de selim alıp götürür.
Söner gözlerindeki ateş.

Gözlerin kulübeydi,
Orda bir ışık yanmaktaydı;
Benimse bayrağım,
Özgürlük olup dalgalanmakta her daim.

Bir gün yolun maveraya düşecek,
Çıkar beni! gözlerinin kuyusundayım
Dünden çok yarından az,
Ört akşamı üstümüze, gelen güne sabah olalım...

Gözlerin kulübe orda yeşil bir ışık yanmakta,
Bense elimde özgürlük bayrağım,
Başucundayım...

Sonunda kendini bir çıkmaz sokakta bulacaksın,
Orda ben ki kurtul benliğinden...
İyi düşün bak bensizliğe dayanabilecekmisin?

Dünden çok yarından az,
Gözlerinin kuyusundayım...

15/Aralık/2009/Bodrum